Macedonian Learning Community and Resource

Greetings, dear readers,

Today, February 21st, holds a special significance as we commemorate International Mother Language Day. This day serves as a tribute to linguistic diversity and the importance of preserving every language and dialect across the globe.

In recognition of this significant occasion, numerous countries engage in various activities and events to foster multilingualism and celebrate cultural diversity.

To mark this day, we are delighted to present a stirring poem by

Let us join hands in honoring our mother languages, weaving together the vibrant tapestry of linguistic heritage that enriches our world.

Happy International Mother Language Day!

Here is the poem from the big Macedonian poet Aco Shopov: 

Црно Сонце (Black Sun)

Ни исток имаш, црно сонце, ни имаш запад,
ни небо за молитва ни земја за напад.

И секој што ќе посака да ти се напие од сјајот
изгнаник е од пеколот и изгнаник од рајот.

Тревите се веднат, дрвјето трчаат боси
пред твојот цвет што гори и црна пепел носи.

Црно сонце, птицо преправена во ѕвезда,
кој мисли дека те сфатил не знае што е бездна.

Црно сонце, црно без исток и запад,
црно сонце за жедни на брегот што ќе стапат.

2.

Од која незнајна земја, како долета тука
о црно сонце, птицо во живо дрво што клука.

Кој маѓесник те прати, со каква тајна сила
ѕуницо над триста Волги и преку триста Нила.

Каков е тој небесен појас, таа шарена лента
од сите темни галаксии па до нас – два континента.

Зар да те истрадам сега пред да знам како се страда,
пред да те видам како вселенска барикада.

О црно сонце, песно, о кој ли тоа те става
на плеќи да те носам место својата глава.

3.

Каде ме водиш сега, која ли пештера глува
сè што ќе биде наше ќе знае да го чува.

Ѕвездите гледаат во нас, а ѕвездите се слепи.
Ние сме само на светот како две сраснати крепи.

Кој тоа над нас стои, кој тоа над нас ѕида
за да нè закопа живи во мртва пирамида.

О песно, земјо, жено, о живот и смрт ведно
сè што ми носиш денес, сам ќе го испијам жедно.

Ни исток имаш, црно сонце, ни имаш запад.
Попусто те молам со молитва за напад.

***

If we begin the analysis of the cycle "Black Sun", we cannot but notice the atopic nature of the title. That is, the title is an oxymoron and multiple meanings can arise from it. Since the sun itself is warm, beautiful, and necessary for life, we associate it with positive epithets. It gives light, and with Shopov it is black. Blackness overturns all our previous associations with the sun as a concept and offers the reader an edible poetic experience.

It reminds of a dying sun, something burnt, an apocalyptic scene where the sun has darkened and burns the faces of the last living. We can say that it is the embodiment of Thanatos. The sun, which was necessary for life, now becomes the cause of death and burns everything in the world.